چرا اَچُم(طرح موضوع)

این یاداشت در پی اثبات موضوعی نیست، بلکه برآن است تا با طرح پرسش هایی اذهان را برای درک موضوع آماده کند. همه می دانیم که زبان و فرهنگ حاصل تبادل، زایش و شاید گاهی انشقاق است؛ همانگونه که به زعم صاحبنظران و قراین موجود زبان ما که هم اکنون لارستانی خوانده می شود، زیر مجموعه زبان مهجور پهلوی و یا فارسی میانه است. ماندن و بالیدن آن در طی قرن ها با همه هجوم ها از عرب، مغول و ترک و تتار به سرزمین مادری ایران و کمتر آمیختگی آن با زبان های مسلط، نشان از صلابت و استواری این زبان دارد. در همه گویش های آن، کلمات ناب و سره ای از زبان پهلوی وجود دارد که باعث شگفتی زبانشناسان می شود. همه می دانیم که پژوهش هایی که حق مطلب را ادا کند در مورد این زبان صورت نگرفته است و از طرف دیگر اوضاع و احوال سیاسی مسلط آن را با نام «لارستانی» مزین کرده است، و گرنه از بستک تا خنج و از رویدر تا پارسیان(گاوبندی) حدود گسترده ای است که آنچنان از لار به عنوان یک مرکز تاثیر نپذیرفته اند و به جز بده بستان های اقتصادی و گاهی تسلط سیاسی، ارتباط دیگر موجود نبوده است،لیکن عمده پژوهش های اخیر بنام زبان لارستانی است. عدم باور ذاتی زبان لارستانی از سوی همسایگانی همچون گراش، بستک، اوز و خنج ما را بر آن داشت که در کنار لارستانی به تفکر درباره اصطلاحی که تازه و چند وقتی بیش نیست که مطرح شده است نیز بپردازیم.

از نام وبلاگ و توضیح آن دانستیم که دغدغه ما اچم به عنوان نامی برای  یک محدوده زبانی و فرهنگی است و تا حالا هم به خوبی توانسته است جای خود را در بین فرهنگ دوستان باز کند. ریشه یابی، توان تحمل، پذیرش همگانی و .... از موضوعاتی است که درباب اچمی به جای لارستانی می توان درباره آن اندیشید. بنابراین سوالات  را این گونه می توان طرح کرد که:

1) آیا اصطلاح اَچُم ظرفیت و توانایی کشیدن این بار را دارد؟

2) اندیشمندانی که از گذشته بنای تحقیق خود را بر زبان لارستانی نهاده اند چگونه با این مفهوم کنار خواهندآمد؟

3) عامه مردم که درک خود را که شاید بر مبنای تتبع این اندیشمندان باشد، چگونه اصلاح خواهند کرد؟

4) برخورد محافل دانشگاهی و زبانشناسی با این مفهوم چگونه خواهد بود؟ و .........

این آغاز و کلیاتی بود تا نظر و ملاحظات دوستان چه باشد

با درود و سپاس